Het Bos in met Mijn Bikkel…

Gaap, strek, nog een keer gaap en nog een keer strekken…. en schudden, hard schudden met die kont :-). Goedemorgen, het is elke dag weer een cadeau om wakker te worden en te kijken in de trouwe ogen van je lieve viervoeter.

Nu, in deze bijzondere tijd door de maatregelen rondom het Corona virus, zijn we allemaal meer thuis en daar genieten onze dieren natuurlijk enorm van. Althans de meeste. Onze honden zijn zoals bekend roedeldieren en omdat wij meer thuis zijn, is de roedel vaker compleet.
Het is ook weer even wennen, zowel voor ons als voor Bikkel en Maddy, want het ritme verandert, niets mis mee en tegelijkertijd wel belangrijk om ook nu een soort patroon te krijgen. Honden houden stiekem best wel van duidelijke rituelen. En als we het breder door trekken, voor wie is rust, regelmaat en reinheid nu niet goed?

In de komende periode zal ik regelmatig een deel uit de dag van onze lieve labradors Bikkel en Maddy omschrijven, voel je vrij om ook jouw leuke verhalen hieronder te delen, we kijken ernaar uit!

‘s Morgens is de eerste activiteit natuurlijk lekker op pad, jas aan, met muts op (het had gevroren vannacht) en direct het bos in. Het bos is nog kaal en dat heeft iets van een blanco blaadje, het hele bos moet nog met kleuren ingevuld worden. Alle blaadjes zijn zich aan het vormen, richten zich richting de zon en de vogels zijn met gezang steeds luider aanwezig, steeds ook met nieuwe geluiden, dus ik denk dat er weer soorten aan het terugkeren zijn vanuit de warme landen waar ze overwinterd hebben.

Bikkel en Maddy strekken de benen en de rug en spurten de verte in. Druk geschraap in de bodem, een grote plas en veel gesnuif in de dorre bladeren om te ruiken wie er vannacht allemaal in het bos is geweest. Een paar flinke bomen die onlangs bij de storm zijn omgegaan, liggen als grote hindernissen op de paden en worden door de hondjes ‘genomen’ als grote springpaarden. Daarna een koekje, altijd, en dat weten ze :-).

Er wordt opnieuw een enorme sprint getrokken, want in de verte komt er een vriendje aan, een lieve bruine lab en ook zo een lekkere knuffelbeer. Na een korte begroeting van uiteraard alleen de honden (wij zien de mensen alleen in de verte), vervolgen we onze weg. Wat mooi hoe onze dieren leven in het moment, het ‘NU’, hoe authentiek blij ze zijn en hoe de grootste zorgen zijn, eten, slapen en spelen. Zij doen niet aan ‘zorgen’.

Thuis staat de voerbak klaar en met liefde geniet ik van de twee die het ontbijt samen verorberen. Het belangrijkste is geregeld, excercise, beetje discipline en nu is het tijd voor heeeeel veeel affection.

Geniet van de dag en de zon!

Liefs,

Mijn Bikkel